Sonra
- Kübra Bozkurt
- 3 Kas 2018 - 16:13
- 1 dk okuma süresi
- -
- 0
Ve bazen hüzün ne kadar yakındaysa,
Ben ne kadar içtiysem ondan,
Kana kana, kanaya kanaya
O kadar yamacımda sesi,
Kırlangıçların.
Önce hüngür hüngür boşaltmak
Kirini pasını ciğerinin,
Sonra gülmek gibi gök dolusu.
Gülmek gibi, gözlerine bakmak kadar,
Gözlerinde yansımak kadar,
Ayakları yerden kesercesine.
Önce uğultu yüklü bir sessizlik…
Ölü evi yasında gibi,
Ebediyete kadar lâl gibi
Sonra hiç bestelenmemiş türküleri,
Sesinin bugüne kadar fark bile etmediğin
Ama daima sende olan tüm tonlarıyla,
Defalarca söylemek gibi.
Önce her yanın mayın doluyken,
Ve zifiri karanlıktayken,
Ve dost kimseler de yokken,
Ve düşmanın sesi ensendeyken,
Sonra gündoğumunun göz alıcılığında
Özgür çocuklarla elele,
Bir günebakan tarlasının orta yerinde
Oyunlar oynamak gibi.
Kavuran ayazında donup da ayrılığın
Sonra vuslatın ferahlatan ateşinde yanmak.
Yorumlar